Let op de additieven, de meesten zijn ronduit vergif !
Om deze additieven te reguleren en de consument te informeren, krijgt elk additief een uniek nummer, een " E-nummer " genaamd, dat in Europa wordt gebruikt voor alle goedgekeurde additieven. Dit nummerschema is nu
overgenomen en uitgebreid door de Codex Alimentarius -commissie om alle additieven internationaal te identificeren , ongeacht of ze zijn goedgekeurd voor gebruik.
E-nummers worden allemaal voorafgegaan door "E", maar landen buiten Europa gebruiken alleen het nummer, ongeacht of het additief in Europa is goedgekeurd of niet. Azijnzuur wordt bijvoorbeeld geschreven als E260 op
producten die in Europa worden verkocht, maar staat in sommige landen gewoon bekend als additief 260. Additief 103, alkannin , is niet goedgekeurd voor gebruik in Europa en heeft dus geen E-nummer, hoewel het wel
is goedgekeurd voor gebruik in Australië en Nieuw-Zeeland . Sinds 1987 heeft Australië een goedgekeurd etiketteringssysteem voor additieven in verpakte levensmiddelen. Elk voedingsadditief moet een naam of nummer
hebben. De nummers zijn hetzelfde als in Europa, maar zonder het voorvoegsel "E".
(bron : wikipedia)
Dit wil zeggen dat er een groot verschil is in de wereldwijde toevoeging van additieven in het voedsel.
Probeer zoveel mogelijk je eten te halen uit eigen tuin of boerderij, zo weinig mogelijk in de supermarkt.
Eet zo weinig mogelijk waarvan je niet zelf de basis hebt gezien.
Eet wat met liefde is klaargemaakt.
Praat met de kok, voel de passie en peil naar hun inzichten.
Eet niets waar er reklame over gemaakt wordt.