Met geld kun je een mooie hond kopen, maar alleen liefde kan hem met zijn staart laten kwispelen.
Dit ras is niet spiritueel
De wetterhoun (Fries: wetterhûn, [vɛtrhun]?"waterhond") (andere naam: Friese krulhaar of otterhoun) werd veel gebruikt bij de jacht op waterwild. Hij komt net als de stabij en de Friese windhond - die uitgestorven is rond 1950-1960 - uit Friesland. Daar komt hij al eeuwenlang voor. De hond kwam vroeger vooral voor in het Friese merengebied. De wetterhoun was de hond van boeren en arbeiders, die met hem gingen jagen (otter- en bunzingjacht), maar hem ook gebruikten als waak- en erfhond. Zijn bouw is middelgroot, krachtig en compact.
De wetterhoun is een rustige hond met een tamelijk zacht karakter. De hond is enigszins eigenzinnig. Hij is geduldig met kinderen en betrouwbaar. Hij is een prima waakhond. In vergelijking met de Friese stabij houdt de wetterhoun nog meer van het buiten zijn.
De belangen van de wetterhoun worden behartigd door twee rasverenigingen, de Nederlandse Vereniging van Stabij- en Wetterhounen (NVSW, 1947) en De Wetterhoun Vereniging Nederland (DWVN, 2012). Daarnaast bestaat de groep Behoud van de Wetterhoun (2010), een belangengroep die zich inzet voor het behoud van de identiteit van het ras en tegen het inkruisen van andere rassen is, wat momenteel gebeurt om de huidige, te kleine populatie gezond en toekomstbestendig te kunnen maken.
Bron: www.wikipedia.org